Openbare aankondiging?

Van een openbare aankondiging is al snel sprake. Zo ving een huisarts bot bij de rechter, die een bord aan de muur had met slechts zijn naam en telefoonnummer, de tekst 'huisarts, spreekuur volgens afspraak' en 'praktijk' met een pijl naar links erop. De reclamebelasting moest hij gewoon betalen.

Discriminatie toegestaan?

Een gemeente hoeft niet iedere openbare aankondiging te belasten en kan de heffing ook beperken tot een bepaald gebied. Ook de tarieven hoeven niet voor iedere ondernemer gelijk te zijn. Van belang is wel dat voor een gemaakt onderscheid goede redenen zijn. Zo niet, dan is de heffing in strijd met de algemene rechtsbeginselen en kunt u met succes in bezwaar.

Wat mag wel, wat mag niet?

Onlangs kwam een zaak voor de rechter waarbij aan een ondernemer een aanslag reclamebelasting werd opgelegd, maar aan zijn buurman niet. De reclame-uitingen van de buurman hadden echter te maken met de verkoop van het betreffende pand. Omdat de gemeente de bestrijding van leegstand wilde bevorderen, verleende men hiervoor een vrijstelling. De rechter stond dit toe.

Let op! De gemeente moet aantonen dat het gemaakte onderscheid verdedigbaar is, anders is er sprake van onredelijk beleid of willekeur.

Wat is onredelijk?

Een gemeente mag in beginsel met de opbrengst van de reclamebelasting doen wat men wil. Heeft u echter als ondernemer geen profijt van de opbrengst, terwijl andere ondernemers dat wel hebben, dan kunt u met succes in bezwaar. Ook verschil maken tussen reclame die zich in een pand bevindt en reclame aan de gevel, is niet toegestaan. Maar een vrijstelling voor losse reclameobjecten kon bijvoorbeeld weer wel door de beugel, omdat de gemeente kon aantonen dat hiermee aanzienlijk hogere uitvoeringskosten gemoeid waren.