In het algemeen heeft een ondernemer de keuze of hij zaken tot zijn ondernemingsvermogen of tot zijn privévermogen rekent. De keuzevrijheid wordt beperkt door de grenzen van de redelijkheid. Zaken die uitsluitend zakelijk worden gebruikt zijn verplicht ondernemingsvermogen; zaken die (nagenoeg) uitsluitend privé gebruikt worden mogen niet tot het ondernemingsvermogen worden gerekend.

Een ondernemer wilde zijn woning tot het ondernemingsvermogen rekenen. Het deel van de woning dat uitsluitend voor ondernemingsdoeleinden werd gebruikt bedroeg 9,1% van het uitsluitend privé gebruikte deel. Van de delen die in gemengd gebruik waren was niet bekend in welke mate deze privé of zakelijk werden gebruikt. Vanwege het ontbreken van een andere verdeelsleutel ging Hof Arnhem ervan uit dat voor deze delen dezelfde verhouding tussen privé en zakelijk gold als voor de rest van de woning. Omdat minder dan 10% van de oppervlakte van het pand zakelijk werd gebruikt, vormde de woning verplicht privévermogen. Dat betekende dat de ondernemer niet de keuze had om de woning tot zijn ondernemingsvermogen te rekenen.